Λίγους μήνες πριν τις κοινοτικές εκλογές του 1978, ο τότε πρόεδρος Ανδρέας Κονταράτος είχε αποφασίσει να μην ασχοληθεί πλέον με τα κοινά και είχε παραιτηθεί.
Πρόεδρος είχε αναλάβει ο Στρατής Κρητικός και είχε βοηθηθεί από τον Αντώνη Καπαρό ώστε να ανταπεξέλθει. Προτάθηκε λοιπόν, στον Αντώνη Καπαρό να τεθεί επικεφαλής ενός υπερκομματικού και μοναδικού ψηφοδελτίου για τις εκλογές του 1978. Πράγματι, ο Αντώνης Καπαρός εξελέγη πρόεδρος με τους περισσότερους συμβούλους του να ανήκουν ιδεολογικά στη Νέα Δημοκρατία.
Τα επόμενα χρόνια τα πράγματα άλλαξαν! Το ΠΑΣΟΚ θριάμβευσε στις εκλογές του 1981 και για πρώτη φορά στην ιστορία, οι Λευκιανοί δεν ψήφισαν δεξιά! Η Νέα Δημοκρατία έπρεπε να δείξει ότι είναι παρούσα και δεν κλείστηκε στο «χρονοντούλαπο της ιστορίας» όπως διέδιδε ο αείμνηστος Ανδρέας Παπανδρέου! Πιέστηκε λοιπόν, ο Ανδρέας Κονταράτος να κατέβει υποψήφιος ψηφοδελτίου με την υποστήριξη της Νέας Δημοκρατίας και να κερδίσει πάση θυσία τις εκλογές. Ο Ανδρέας Κονταράτος πήρε στο πλευρό του όλους τους «ιστορικούς» κοινοτικούς συμβούλους των Λευκών που μπορεί ιδεολογικά να ανήκαν στη Δεξιά, αλλά ήταν συμπαθείς σε όλους τους Λευκιανούς γιατί πρωτοστατούσαν στις αγγαρείες προς όφελος του χωριού.
Ο Αντώνης Καπαρός αντίθετα, συνεπαρμένος από τον εκλογικό θρίαμβο του ΠΑΣΟΚ του 1981, προτίμησε νέα άτομα με προοδευτικές ιδέες ώστε η «αλλαγή» να αγγίξει και τις Λεύκες! Όπως είναι φυσικό, η ιδέα αυτή άφησε αδιάφορους τους Λευκιανούς που προτίμησαν την «κλασική» πρόταση του αείμνηστου Ανδρέα Κονταράτου τον οποίο και υπερψήφισαν!
Το προεκλογικό κλίμα όμως, είχε δηλητηριαστεί από τον «ανένδοτο αγώνα» της Νέας Δημοκρατίας να κερδίσει πάση θυσία τις εκλογές. Θυμάμαι, την μέρα των εκλογών και έξω από το εκλογικό κέντρο, άκουσα Λευκιανό να προτρέπει άλλον Λευκιανό να μην ψηφίσει τον Καπαρό γιατί μέσα στα χαντάκια που έφερναν νερό στη δεξαμενή, είχαν βρεθεί ψόφια ποντίκια και το χωριό κινδύνευε να πάθει χολέρα!
Την δεκαετία του 1970 οι Λεύκες είχαν ερημώσει, αλλά τα επόμενα χρόνια με την έκρηξη του τουρισμού, είχαν αρχίσει να ανακάμπτουν κυρίως τους καλοκαιρινούς μήνες. Υπήρχε λοιπόν, μεγάλη ανάγκη για νερό και η δεξαμενή δεν έφτανε. Ο Αντώνης Καπαρός αποφάσισε να δωρίσει στην κοινότητα μία από τις πηγές του Στρούμπουλα που βρισκόταν σε κτήμα ιδιοκτησίας του. Οι Λευκιανοί λοιπόν, για να τον ευχαριστήσουν, διέδιδαν αυτή την ιστορία με τα ψόφια ποντίκια!
Το κλίμα της εποχής προκύπτει σαφώς από την εφημερίδα «Η Φωνή της Πάρου» (Ιούνιος 1982). Γράφει: «στις Λεύκες ο κ. Ανδρέας Ιω. Κονταράτος ο οποίος έχει διατελέσει πολλά χρόνια Κοινοτάρχης, και θα ήταν αν έβαζε στις προηγούμενες εκλογές, και ο σημερινός Κοινοτάρχης κ. Αντ. Γ. Καπαρός» (!). Ουσιαστικά λοιπόν, εφημερίδα μας πληροφορεί ότι ο υποψήφιος Ανδρέας Κονταράτος θα είναι σίγουρος νικητής όπως θα ήταν και το 1978 αν θα «έβαζε» υποψήφιος! Μια εντυπωσιακή απρέπεια της εφημερίδας και του αρθρογράφου της, που σε ένα πληροφοριακό άρθρο για τους υποψηφίους προέδρους, τολμά να γράφει κάτι για το οποίο κανένας δεν μπορεί να είναι σίγουρος! Αν πχ έγραφε «κατά την γνώμη μου …» τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά, αλλά γράφει «θα ήταν αν έβαζε στις προηγούμενες εκλογές» ως δεδομένο και αναμφισβήτητο γεγονός!!!
Το παρόν αποτελεί άρθρο γνώμης του Γιώργου Καπαρού ο οποίος είναι Λευκιανός ιατρός και ιστοριοδίφης
