Επειδή(ς) ποτέ δεν κρυβόμουν στην πρόσκαιρη πεπερασμένη ζωή μου, δεν συμβιβαζόμουν και δεν φυγομαχούσα από τα "παράθυρα" των λεγομένων κοινωνικών άψυχων δικτύων, που έβγαζαν -όμως!- το συναίσθημα της μάζας..... αναζητώντας το περί δικαίου ή του ισχυρού αίσθημα!!!!!
Τότες, που ήμουν αρεστός στο τοπικό free press έντυπο και είχα αναγνωσιμότητα........όπως μου έλεγαν!! Έγραφα και υπέγραφα....:
Μια Παραλία Μια Ιστορία
«Νοκ Άουτ ο Τουρισμός», «Μύλος… στον Αιγιαλό», «Αλυκή: Κατάληψη Παραλίων» και «Απάντηση επιχειρηματία» για την ύπαρξη απάντησης! Εξ αφορμής των Φύλλων 378-379 της Φωνής της Πάρου και παλαιοτέρων (βλ. 304-305/2014) αλλά και ένεκα του πρόσφατου Νόμου 4384/2016.
Η συλλήβδην παραχώρηση της παραλίας και του αιγιαλού, έρχεται σε ευθεία αντίθεση με τον συνταγματικό κατοχυρωμένο κοινόχρηστο χαρακτήρα του παράκτιου οικοσυστήματος ως Δημόσιου Αγαθού με άμεσο τον κίνδυνο αλλοίωσης των παραλιών λόγω υπερεκμετάλλευσης! Έτσι λοιπόν και στην Παραλία της Αλυκής εδώ και δυο χρόνια βασιλεύει η «Αειφόρος Ανάπτυξη», η καταπάτηση του δημοσίου χαρακτήρα της παραλίας και η αυθαιρεσία των εποχικών επιχειρηματιών…
Μια παραλία που σταδιακά γίνεται ιδιοκτησία με νομιμοφανείς διαδικασίες με ανάπηρους νόμους, ακρωτηριασμένων και δήθεν πολιτικών ανάπτυξης, μιας ξεπουλημένης ελπίδας. Μια παραλία βορά κάποιων επιτήδειων που αποκαλούνται επιχειρηματίες, εκμεταλλευόμενοι καταστάσεις και την ανημποριά αφελών ιδιοκτητών!
Που «προάγουν» τον ανταγωνισμό για το κοινωνικό συμφέρον του χωριού. Σε ένα χωριό, που είναι διαιρεμένο σε επιχειρηματικά, προσωπικά και οικογενειακά οφέλη… την στιγμή που ποτέ -διαχρονικά!- δεν μελέτησε, δεν προβληματίστηκε την ισορροπημένη οικιστική, επιχειρηματική τουριστική ανάπτυξη. Παρόλο που είχε αεροδρόμιο και θάλασσα… με τις δημοτικές αποφάσεις να παίρνονται με οικογενειακά ανταποδοτικά ιδιοτελή οφέλη κάποιων φατριών…
Μια παραλία, που η χρήση και η κατάχρηση της, έχουν αξία μόνο το καλοκαίρι Γιατί, τις άλλες εποχές έχει νταβατζή τον θεό Ποσειδώνα, που ερωτοτροπεί επάνω της, χωρίς τα «αθώα» ερωτικά θέλγητρα της επιχειρηματικής αφαίμαξης και της δήθεν ανάπτυξης.
Μια παραλία μια ιστορία, που όσο μικρή και να ήταν, τόσο μεγάλες παρέες και ωραίο κόσμο φιλοξενούσε. Άρα μιλούσαμε και για επιχειρηματικότητα στα πέριξ αυτής! Οι παλαιότεροι θα θυμούνται ότι, από τις αρχές του Πάσχα έως τον Σεπτέμβρη, καθαρίζαμε και παίζαμε -οργώναμε την άμμο!- ποδόσφαιρο (σήμερα beach soccer). Μαζί με τον αδελφό μου, το "Λαδά", τον "Κοκό", τον Κονδύλη, το "Λαφτσή" , το Μίχο, το "Λουκανίγκο", τον "Βιετνάμ", τον Νικονία κ.α
Τη στιγμή που οι μεγαλύτεροι μας (ο Μ. Κονιτόπουλος, ο Σάββας, ο Νικόλας, ο Σταύρος Π. Παρούσης, ο μικρός Σταύρος, ο Ναούμ, ο "Τσιφ", ο Τάκης κ.α) έπαιζαν στον κοκκινόχωμα του Αγίου Νικολάου με αυτοσχέδιες ομάδες Γερμανών Ιταλών τουριστών κ.α με τους ηττημένους να κερνούν τα ποτά, στην DISCO ROMANTIKA.
Στην αυγή της δεκαετίας του 2000 το beach soccer έγινε beach volley και τα βράδια σε όλη την έκταση της ακτογραμμής υπήρχαν παρέες που έπαιζαν Μπουκάλα, Πυθία μαζί με τα καλοκαιρινά ραντεβού!
Αλήθεια, τότε δεν υπήρχε επιχειρηματική ανάπτυξη ή όψιμοι και μη Γηγενείς Αυτόχθονες Επενδυτές-Επιχειρηματίες της αξιοποίησης της «οργανωμένης παραλίας των 500τ.μ» με χρέη και Δανεικά και Αγύριστα? Θα πρότεινα, για να υπάρχει συνέχεια στην ανάπτυξη της περιοχής, να δραστηριοποιούνται όλες τις εποχές του χρόνου.
Όλα τα παραπάνω αποτελούν προσωπική έκφραση πικρίας για το σκηνικό της παραλίας μας που έχει διαμορφωθεί εδώ και δύο χρόνια. Που δυστυχώς έχει στηθεί σε όλη την επικράτεια. Συνεπώς, δεν αποτελεί μομφή μόνο για τα του οίκου μας αλλά σε πρακτικές και συμπεριφορές που τις επικαλούνται οι επιχειρηματίες, εφήμεροι ή μη!
Τέλος, για τους εντόπιους όψιμους επικριτές μου, δημοσιοποίησα τώρα τον προβληματισμό μου, διότι ανέμενα την ελπίδα που έρχεται… Λαχανιασμένη και Απελπισμένη!
(συνεχίζεται, γιατί τον Αύγουστο είναι παχιές οι μύγες & εφήμερες!!!)
Γιώργος Ε. Δεκάριστος
Δικαιώματα εικόνας: www.greeka.com
