Τον Απρίλιο του 1828 ο Καποδίστριας διαίρεσε την επικράτεια σε τμήματα και τις Κυκλάδες σε τρία: στις κεντρικές Κυκλάδες συμπεριλήφθηκε και η Πάρος.
Στα πλαίσια της σύγκλησης της Δ’ Εθνοσυνέλευσης η Πάρος θα είναι ένα από τα νησιά που αντί να εκλέξουν δικό τους αντιπρόσωπο ανέθεσαν στον ίδιο τον Κυβερνήτη την αντιπροσώπευσή τους. Οι αντιπολιτευόμενοι όμως τον Κυβερνήτη θέλησαν να προσεταιριστούν άτομα και από τις Κυκλάδες και προσέγγισαν και ανθρώπους από την Πάρο: φτάνουν οι Ιωάννης Κιοσσές και Δημήτριος Μπουντούρης και ορίζουν, στα τέλη του καλοκαιριού του 1831, πληρεξούσιους για την Ύδρα, τους Φραγκίσκο Κρίσπη Μαύρο και Δημήτριο Δελαγραμμάτικα.
Δημιουρργήθηκαν έτσι δύο παρατάξεις; Οι φιλοκαποδιστριακοί αποτελούμενοι από τον Βιτσαρά και τον Χαμάρτο, και οι αντικαποδιστριακοί που ήταν οι Κ.Κονδύλης, Λεον.Κονδύλης, Μιχ.Κρίσπης, Ν.Μαλατέστας.
Ο θάνατος του Σιόρ Μιχελή Κρίσπη
Μάλιστα ο διχασμός στο νησί έφτασε στο αποκορύφωμά του όταν ένοπλο σώμα Κεφαλλονιτών που ήταν προσκείμενο στον Καποδίστρια σκότωσε τον Σιόρ Μιχελή Κρίσπη.
Πιο συγκεκριμένα στις 3 Σεπτεμβρίου του 1832 οι Κεφαλλονίτες, με αρχηγό τον Ανδρέα Χαλκιά, κατέπλευσαν στην Πάρο. Εκεί κυνήγησαν τον Σιόρ Μιχελή και τους δικούς του οι οποίοι κατέφυγαν στην Εκατονταπυλιανή. Τη δεύτερη μέρα της πολιορκίας της Εκατονταπυλιανής, οι πολιορκητές σπάνε την σιδερένια πόρτα, εισέρχονται στο προαύλιο και σκοτώνουν τον Σιόρ Μιχελή και άλλους δύο ακολούθους του. Μάλιστα, στους υπόλοιπους επιζήσαντες, τους κόβουν τα αυτιά!
Εν συνεχεία ο όχλος των πολιορκητών κατευθύνεται προς το σπίτι του Μιχελή για να εξαλείψουν ότι υπάρχει από τους Κρίσπηδες. Σύμφωνα με πληροφορίες του γνωστού συντοπίτη μας και ιστοριοδίφη Σπύρου Ναυπλιώτη, η οικονόμος του σπιτιού φυγαδεύει (κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή) τον μικρό Κωνσταντίνο Κρίσπη από την πίσω πόρτα.
Αργότερα, το παιδί που σώθηκε, ο Κωνσταντίνος Κρίσπης, θα εκλεγεί δήμαρχος Πάρου, βουλευτής Παροναξίας, γερουσιαστής και δύο φορές πρόεδρος της ελληνικής Βουλής !
Λίγο πριν οι κεφαλλονίτες βάλουν φωτιά στο σπίτι του Σιόρ Μιχελή Κρίσπη, καταφθάνουν τέσσερα πολεμικά πλοία εναντίον των δολοφόνων και έτσι σταματά η πολιορκία.
Όσον αφορά την μουσουλμάνα οικονόμα που έσωσε τον μικρό Κωνσταντίνο, οι Κρίσπηδες ευγνωμονούντες την βαπτίζουν Χριστιανή με το όνομα Λαμπρινή και την παντρεύουν με τον κολλήγο τους Γιάννη Παπαδόπουλο. Μέχρι το 1950 ζούσαν τα συνώνυμα εγγόνια τους, Γιάννης και Λαμπρινή. Ο Γιάννης μάλιστα ήταν προπάππους της Ζαμπέτας Μπιζά, ενώ η Λαμπρινή γιαγιά του συντοπίτη μας Μιχάλη Πόλου.
Πριν κλείσουμε αυτή την ενδιαφέρουσα ιστορική αναδρομή πρέπει να πούμε ότι υπάρχει διχογνωμία για τον ρόλο του Ναυάρχου Κωνσταντίνου Μιαούλη. Η μία εκδοχή αναφέρει ότι ήταν αυτός που έστειλε τα πολεμικά πλοία για να λήξει την πολιορκία της Εκατονταπυλιανής, ενώ η άλλη εκδοχή ότι ήταν αυτός που έστειλε τον όχλο των Κεφαλλονιτών για να συλλάβουν τον Μιχελή Κρίσπη και τους υπόλοιπους αντικαποδιστριακούς. Υποσχόμαστε ότι θα διερευνήσουμε την ιστορικές πηγές και θα επανέλθουμε.
Πηγές : 1.«Παριανά» τεύχος 40 του κου Νικόλαου Χρ. Αλιπράντη
2. Προσωπικές μαρτυρίες του ιστοριοδίφη κου Σπύρου Ναυπλιώτη
