«Οι αλλαγές που θα επέλθουν στο παράκτιο τοπίο της Δήλου λόγω της μελλοντικής ανόδου της στάθμης της θάλασσας θα είναι δραματικές», προειδοποιεί ο Δρ Γεωλογίας και αναπληρωτής μέλος του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου, Νίκος Μουρτζάς, αναλύοντας τα πορίσματα κοινής του έρευνας με την Δρ Γεωαρχαιολογίας, Ελένη Κολαΐτη, για το Journal of Marine Science and Engineering.
Μιλώντας στα «Τετράδια Πολιτισμού», ο Νίκος Μουρτζάς εξηγεί με στοιχεία, εικόνες και φωτογραφίες που δημοσιεύει το τρίτο τεύχος του επιστημονικού περιοδικού, πως στη Δήλο - με βάση το πιο δυσμενές σενάριο- οι «απειλούμενες εκτάσεις είναι 18,5 στρέμματα έως το 2050, 41,5 στρέμματα έως το 2100 και 54,5 στρέμματα έως το 2150, ενώ η ακτογραμμή εκτιμάται ότι θα μετατοπιστεί προς το εσωτερικό κατά 220 m έως το 2150». Ο ερευνητής, επισημαίνει μάλιστα πως «η ανάλυση όλων των δεδομένων δείχνει, χωρίς αμφιβολία, ότι ο σχεδιασμός και η εφαρμογή μέτρων προστασίας του θαλάσσιου μετώπου της αρχαίας πόλης της Δήλου και η υιοθέτηση λύσεων προσαρμογής στις επιπτώσεις της μελλοντικής σχετικής ανόδου της στάθμης της θάλασσας, είναι πλέον επιτακτική».
Από την πλευρά της, η Ελένη Κολαΐτη σημειώνει ότι το πιο ευάλωτο τμήμα της Δήλου «είναι αυτό που φέρει και το μεγαλύτερο αρχαιολογικό φορτίο, δηλαδή το θαλάσσιο μέτωπο της αρχαίας πόλης της Δήλου».
Η ερευνήτρια επισημαίνει ότι η συνεχώς επιταχυνόμενη αύξηση του ρυθμού σχετικής ανόδου της θαλάσσιας στάθμης, ως μία από τις κύριες επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής, «αποδίδεται, κυρίως, στην υπερθέρμανση του πλανήτη, ως αποτέλεσμα της αύξησης των ατμοσφαιρικών συγκεντρώσεων των αερίων του θερμοκηπίου, που προκαλείται από τις υπερεντατικές ανθρώπινες δραστηριότητες».
Η Ελένη Κολαΐτη, τονίζει πως «η έντονη νησιωτικότητα της Ελλάδας και το σημαντικά μεγάλο μήκος ακτογραμμής της, που την κατατάσσει ενδέκατη στην παγκόσμια κατάταξη, την καθιστά μία από τις χώρες της Μεσογείου που θα επιβαρυνθούν σημαντικά από τη μελλοντική άνοδο του επιπέδου της θάλασσας, επηρεάζοντας δραματικά τις κοινωνικές, οικονομικές, πολιτιστικές και τουριστικές υποδομές στη συστηματικά εκμεταλλευόμενη παράκτια ζώνη, με μεγάλες εκτάσεις αυτής να πλημμυρίζουν από τη θάλασσα».
