Σε συνέχεια, λοιπόν του Δρώμενου Πολιτισμού, Αναβίωση της Πεζότρατας στην Αλυκή Της Πάρου-Γιορτή του Ψαριού-Τιμάμε τους Ψαράδες 6-8-2022…..Ανήμερα της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, που ουδέποτε έγινε!
Για όλα λοιπόν υπάρχει μια αρχή με θετικά ή αρνητικά αποτελέσματα και συμπεράσματα, έτσι λοιπόν έγινε από το καλοκαίρι του 2013, για όσους δεν έχουν επιλεκτική μνήμη ή υποκρινόμενη που δεν ήταν και τόσο μυημένοι –τοτες!- στο Facebooki…με τα απόνερα του!
Δεν αναφέρομαι, φυσικά, αποκλειστικά και μόνο στους πολίτες, «διακεκριμένους» επιχειρηματίες αυτού του δύσμοιρου τόπου! Αλλά και στους φορείς Τοπικής Αυτοδιοίκησης με τις υπηρεσίες που στελεχώνουν με κριτήρια μιας εφήμερης, διαβλητής και «στοχευμένης ιδιοτελής επιχειρηματικότητας»
Επισημαίνω επίσης, πριν την «προγραμματισμένη» Αναβίωση της Πεζότρατας στην Αλυκή Της Πάρου-Γιορτή του Ψαριού-Τιμάμε τους Ψαράδες 6-8-2022…με την κοινοποίηση και ανάρτηση της αφίσας!
Υπενθυμίζοντας, την Ανοικτή Επιστολή-Ανάρτηση του Αργύρη Νοτάρογλου, Παραολυμπιονίκη στο άθλημα της Ιστιοπλοΐας, κάτοικο Αλυκής για πάνω από 2 μήνες το χρόνο, με τους γονείς να είναι Δημότες Πάρου, Προς τον Δήμαρχο Πάρου κ, Κωβαίο Μάρκο, ιδρυτικό μέλος και τέως Πρόεδρο του συλλόγου Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες-Ικανότητες στη Νάουσα. Η κρίση στους αναγνώστες μιας που εγώ δεν είμαι αρεστός ως ιθαγενής του τόπου μου…
Συνεχίζοντας, με ειλικρινή θλίψη, τις παραπομπές μου, του παρελθόντος που καθορίζει το Παρόν και σχεδιάζει το Μέλλον… Τότες, που ήμουν αρεστός στο τοπικό free press έντυπο και είχα αναγνωσιμότητα........όπως μου έλεγαν!! Έγραφα και υπέγραφα....:
Τα Mundial και η Παραλία (2)
U.S.A’94, Μικροί, Μεγάλοι πλέον και αφού έχει περάσει ο άνεμος της Αλλαγής, η οσμή της Κάθαρσης και το Σκοπιανό Πρόβλημα. (Από τότε!). Παίζουμε στην Παραλία μας, αναμένοντας, την πρεμιέρα της παρθενικής συμμετοχής της Εθνικής μας. Με τον εκστασιασμένο Μαραντόνα, (βίωνε την παρακμή του!) τους Μπατιστούτα, Κανίγια, Μπρολίν, Ρομάριο, Μπεμπέτο, Μπάτζιο, Στοϊτσκοφ, Γιεκινι, Αμοκατσι κ.α και τους δικούς μας Σαραβάκο, Κωφίδη, Χατζίδη, Μανωλά, Μητρόπουλο, Τσιαντάκη (στην δύση της καριέρας τους) κ.α. βιώσαμε, το Βατερλώ του παρορμητικού ενθουσιώδους Έλληνα. Εμείς στην Παραλία μας, να αγωνιζόμαστε ζώντας τα κάλλη της, μαζί με τις νεανικές παρέες μας. Με την τοπική οικονομία σε οργασμό ανάπτυξης, χωρίς πρόσθετες κατασκευές, ξαπλώστρες, ομπρέλες, τραπεζοκαθίσματα και εντός της θαλάσσης. Διευρύνοντας, τις ανθρώπινες κοινωνικές σχέσεις με το Θαλάσσιο Περιβάλλον (Κοκοβιούς, Γλώσσες, Κεφαλόπουλα, Αστερίες, Λύχνους, Κοχύλια κ.α)
France’98, οι Μικροί και Μεγάλοι μεγαλώσαμε, οι Άσσοι που μας συνόδευαν, έχουν κρεμάσει τα παπούτσια τους. Εμφανίζονται νέοι Άσσοι όπως, Ζιντάν «Ζιζού», Ρονάλντο «το Φαινόμενο», Ανρι, Ριβάλντο, Σούκερ, Μπέργκαμπ, Τρεζεγκε, Σιρερ, Κλαιφερτ, Ρομπέρτο Κάρλος κ.α Εμείς, στην Παραλία μας, με αραιές πλέον εμφανίσεις, κάποιοι συνεχίζουν με ρακέτες και Beach Volley, δημιουργώντας νέα μόδα. Παρακολουθώντας, στην TV του Αποστόλη καθήμενοι στα παγκάκια, ζούμε τον Μουντιαλικό επίλογο του δημοφιλέστερου κορυφαίου Έλληνα sportcaster, Γιάννη Διακογιάννη, στιγματίζοντας μια για πάντα τα κορυφαία ματς της νιότης μας.
Από τότε πέρασαν και άλλα Μundial οι Μικροί και Μεγάλοι, έγιναν μεγαλύτεροι με οικογένειες και παιδιά. Η Παραλία ανάμνηση, θυμίζοντας την ενεργητικότητα μας, τις ανησυχίες της εφηβείας και τα όνειρα της νιότης μας. Τα πολιτικά σκηνικά που βιώσαμε ήταν ουτοπικά, υπερβολικά και εικονικά, όπως αποδείχθηκαν εκ των υστερών. Ήρθε το € με μια πλασματική εφήμερη ευμάρεια, για μια καλύτερη Ελλάδα, για ένα μέλλον που ξεκίνησε, με απόφαση ευθύνης. Γιατί, λεφτά υπήρχαν, φτάνοντας στην ελπίδα που ήρθε και την σκότωσαν. Ελπίδα, την οποία την είχαν άρρωστη οι προηγούμενοι που την διαχειριστήκαν με ρουσφέτια, σκάνδαλα, νεποτισμό, κακοδιαχείριση κτλ
Δεν μπορούσε η Παραλία μας, να μην περάσει ανώδυνα, όλες αυτές τις καταστάσεις των καιροσκόπων, ιδιοτελών και εθελοτυφλούντων της οικονομικής ανάπτυξης (φορέων αυτοδιοίκησης και κράτους, επιχειρηματίες και θαμώνων που υποστηρίζουν, αυτήν την μορφή οικονομικής ανάπτυξης).
Παραλία, που γίνεται εφήμερη ιδιοκτησία με νομιμοφανείς διαδικασίες και ανάπηρους νόμους, μιας ξεπουλημένης σκοτωμένης ελπίδας που όλα ξεπουλιούνται, Erga Omnes. Η συλλήβδην παραχώρηση της παραλίας και του αιγιαλού, αντιτίθεται με το συνταγματικό κατοχυρωμένο κοινόχρηστο χαρακτήρα του παράκτιου οικοσυστήματος, ως Δημόσιου Αγαθού, με άμεσο κίνδυνο αλλοίωσης, λόγω υπερεκμετάλλευσης!
Μια Παραλία, βορά κάποιων επιτήδειων που αποκαλούνται επιχειρηματίες, εκμεταλλευόμενοι καταστάσεις ανημποριάς αφελών ιδιοκτητών! «Προάγοντας» τον ανταγωνισμό για το κοινωνικό συμφέρον του χωριού.
Εν κατακλείδι, καλό είναι η Τοπική και Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση να αντιδράσει -επιτελούς!- αυτόνομα. Χωρίς, τους παρανοϊκούς νόμους της αυθαιρεσίας των προθύμων απάτριδων πολιτικάντηδων ραγιάδων…. Με την δημιουργία αδιάβλητων αδέκαστων μηχανισμών ελέγχου των καταπατήσεων, της αυθαιρεσίας των αυτοσχέδιων «επιχειρηματικών» παρεμβάσεων. Για καλό των επόμενων γενεών, της Αειφορίας του οικιστικού περιβάλλοντος, σε συνδυασμό με την επικειμένη αναβάθμιση του λιμανιού μας. Με γνώμονα τα περιβαλλοντολογικά κριτήρια των λιμενικών υποδομών και σεβασμό στο θαλάσσιο περιβάλλον.
Τέλος, καλό είναι, να υπάρχει λογική και σύνεση του Εμείς, ένεκα της σταδιακής Αποελληνοποίησης αλλά και Αποπαριανοποίησης. Για να μην βρεθούν επενδυτές απόσχισης, με μεγάλο πορτοφόλι και αντί να μιλάμε για Δ. Δ. Αγκαιριάς-Αλυκής να μιλάμε για Νότια Πάρο και Βόρεια Πάρο. Ζώντας, τα γεράματα μας την σύγχρονη εφαρμογή των Πόλεων-Κρατών στο Βωμό της Παγκοσμιοποίησης και της Κρίσης.
Γιώργος Ε. Δεκάριστος
Δικαιώματα εικόνας: www.greeka.com
