Σε συνέχεια, λοιπόν του Δρώμενου Πολιτισμού, Αναβίωση της Πεζότρατας στην Αλυκή Της Πάρου-Γιορτή του Ψαριού-Τιμάμε τους Ψαράδες 6-8-2022…..Ανήμερα της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, που ουδέποτε έγινε! Ενώ, η ιδέα των Διοργανωτών, ξεκίνησε με την αποδοχή και αγκαλιά όλων, τουλάχιστον από τα μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης! Επισημαίνοντας ότι, στην Αρχαία Ελλάδα των προγόνων μας, τα Δρώμενα Πολιτισμού, ήταν Κωμωδίες και Τραγωδίες (βλ. Αριστοφάνη, Αισχύλο κλπ)
Αναρωτιέμαι λοιπόν, κατά πόσο αξίζει να προβληματίζεσαι, όταν οι μονάδες είναι πλειοψηφίες «αποφασισμένες» στα γραμμένα και ανύπαρκτες στην πραγματικότητα και ζώσα ζωή, υποκρινόμενοι και συμμετέχοντες, έμμεσα ή άμεσα, σε αυτό που κατακρίνουν και διαφωνούν στον βωμό της κοινωνικότητας και του καιροσκοπισμού …και την δεδομένη στιγμή, αναζητούν την σωτηρία της Ψυχής των ή την πληρότητα αυτής, της Ψυχής μας δηλαδής!
Πολλές φορές, μέσα από την Κοινωνία να είναι αποδεκτοί, για το ποιο είναι Καλό, Ηθικό και Νόμιμο…..!!! σε συνδυασμό με τις διαβολικές συμπτώσεις και συγκυρίες των Δρώμενων και της Επιχειρηματικότητας του 15νθημερου του Αυγούστου 2,5/3 του Καλοκαιριού!
Συνεχίζοντας, με ειλικρινή θλίψη, τις παραπομπές μου, του παρελθόντος που καθορίζει το Παρόν και σχεδιάζει το Μέλλον… Τότες, που ήμουν αρεστός στο τοπικό free press έντυπο και είχα αναγνωσιμότητα........όπως μου έλεγαν!! Έγραφα και υπέγραφα....:
Τα Mundial και η Παραλία (1)
Το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου (Mundial) κάθε 4 χρόνια, κάνει την ανθρωπότητα να υποκλίνεται στην στρογγυλή θεά. Δίνει το έναυσμα και την αφορμή σε τόπους και παρέες να γραφούν ιστορίες και αναμνήσεις. Έτσι συνηθίζονταν και στην Παραλία της Αλυκής, πριν κάτι δεκαετίες που δεν υπήρχε η «ανάγκη» της «ανάπτυξης» και της όποιας επιχειρηματικότητας ή «φιλοξενίας» ….
Πως ήταν διαμορφωμένο το τοπικό σκηνικό του εκάστοτε Mundial στην Αλυκή μας? Ήταν το κτίριο Μάρκου Θ. Γαβαλά (Μπακάλικο & 7 Rooms to Let παραδοσιακά και ιστορικά τα πρώτα!), η στάση του ΚΤΕΛ, το Κτίριο του Ρήγα (Rooms to Let), τα ιστορικά Εστιατόρια και τα Rooms to Let, το Παρκάκι με το Περίπτερο του Αποστόλη με τάβλι και TV (για τις προβολές αγώνων Mundial) και η μη «οργανωμένη» Παραλία μας, με θεμιτό υγιή ανταγωνισμό….. που ασφυκτιούσε από λουόμενους (οικογένειες, ζευγαράκια, παρέες).
Ήμασταν και εμείς (εντόπιοι και μη) στο σκηνικό αυτό, οι Μικροί και Μεγάλοι, λάτρεις της μπάλας με τις καλοκαιρινές παρέες. Όταν έφτανε το απόγευμα διακριτικά, ευγενικά και επίμονα, με μια μπάλα ή μπάλες διαμορφώναμε το παιχνίδι μας (σήμερα beach soccer) στην παραλία.
Οι Μικροί, ήταν: εγώ «Γαβαλάς» (ξέφευγα από το Μπακάλικο του Παππού μου) ο Αδελφός μου, Γιώργος Χ. Παρούσης «Λαδάς», Κώστας Σ. Σκανδάλης «Κοκός», Άκης Σ. Σκανδάλης, Κωστής Κονδύλης, Βασίλης «Λαφτσής», «Μίχος», Φώτης «Λουκανίγκος», Νίκος Γ. Δρακάκης «Βιετνάμ», «Νικονίας» , Τάσος Νομικός, Αρσένης Ι. Αλιπράντης, Σταύρος Χαρίσης, Γιάννης Αλιπράντης, ο Ξάδερφος του ο «Ξανθός», Μανόλης Λουκής o«Βάζελος» κ.α και οι Μεγάλοι ήταν: Μ. Κονιτόπουλος, ο Σάββας & Νικόλας Σπανός, Σταύρος Π. Παρούσης, μικρός Σταύρος o«Θ», Ναούμ, Δημήτρης o«Τσιφ», ο Τάκης και Νίκος Παρούσης, οι Αφοί Καλανδράνη κ.α) συνήθως έπαιζαν ρακέτες στην παραλία μετά των ερωτικών διαθέσεων-συναισθημάτων (βλ. καμάκι) του θέρους και αργότερα μπάλα, όταν το κάναμε «μόδα». Γιατί οι Μεγάλοι έπαιζαν συνήθως, στον κοκκινόχωμα του Αγίου Νικολάου με αυτοσχέδιες-περιστασιακές ομάδες Γερμανών, Ιταλών, Τουριστών κ.α με τους ηττημένους να κερνούν τα ποτά, στην DISCO ROMANTICA μετά της μέθεξις του Ξένιου Ζευς, του Ποσειδώνος και της Θεάς Αφροδίτης.
Εξιστορώντας τα Μundial της Νιότης Μας, επισημαίνω ότι, τότε δεν υπήρχαν συνδρομητικά κανάλια TV (αρχικά), Ιντερνετ, Smartphone, Facebook, Instagram, Twitter κλπ, αλλά Φυλλάδες, Περιοδικά με σιδερότυπα (Μανίνα, Κατερίνα, Μπλεκ, Ποπαυ κ.α) και τα χαρτάκια (στις σοκολάτες συνήθως!) με τους διάσημους ποδοσφαιριστές που συλλέγαμε για το λεύκωμα του Mundial:
Espana΄82, οι Μικροί στην Παραλία και οι Μεγάλοι στο κοκκινόχωμα προσπαθούσαμε να μοιάσουμε στον Ταρντέλλι, Σιρέα, Ρόσι, Μπόνιεκ, Ρουμενίγκε, Σώκρατες, Λιτμπάρσκι, Σαχνερ κ.α Ακούγαμε τις περιγραφές αγώνων, από την TVτου Αποστόλη στο περίπτερο. Εμείς στην Παραλία, αγωνιζόμενοι με θεατές να μας παρακολουθούν. Με τον αέρα της Αλλαγής του Πασοκ! και της ανάπτυξης πέριξ της παραλίας.
Mexico’86, σιγά-σιγά έρχονται μαζί μας και οι Μεγάλοι στην «αναπτυσσόμενη» παραλία μας, μαγεμένοι από το ταλέντο και την «θρησκευτική» ευλάβεια του Μαραντόνα αλλά και των υπολοίπων (Βαλντάνο, Μπουρουσάγκα Σαντσες, Λίνεκερ, Πλατινί, Ελκιερ, Αφοί Λαουντρουπ & Ολσεν, Σίφο, Μπουντραγκένιο κ.α) και η ΤV του Αποστόλη να μεταδίδει αγώνες με τις γλαφυρές περιγραφές Διακογιάννη και Μαυρομάτη. Εμείς στην Παραλία, πάντα στο επίκεντρο της ψυχαγωγίας, της ψυχούλας μας και της χαράς όλων.
Italia’90, Μικροί, Μεγάλοι πλέον όλοι μαζί στην Παραλία πλαισιωμένοι νοερά από τους Σκιλάτσι, Μπαρέζι, Μπρέμε, Ματέους, Κλίσμαν, Φέλερ, Σκούχραβι, Μιλλά, Χάτζι, Γκασκόιν κ.α και με το κλάμα του Μαραντόνα, («Κυνηγημένος» από τους Ναπολιτάνους! Ένεκα ημιτελικού). Εμείς στην Παραλία, με την ΤVτου Αποστόλη να μεταδίδει, ακούγοντας και τους χτύπους από τα παιχνίδια στο τάβλι των μεγαλύτερων μας. Η Παραλία Οργανωμένη και Αυτορυθμιζόμενη στα πλαίσια της σιωπηρής οικονομικής ανάπτυξης.
(συνεχίζεται)
Δικαιώματα εικόνας:www.greeka.com
