Μαριχουάνα, Σεξ και Γυμνισμός: Φωτογραφίες από τη Μύκονο των 70s, το Νησί της Απόλυτης Ελευθερίας
O Αντώνης Μακραντώνης παλιός DJ και συγγραφέας του βιβλίου «Μύκονος, μια μυθολογία» μας διηγείται τις καλύτερες εμπειρίες από τα 20 χρόνια του στο νησί.
*Κείμενο του κ. Θοδωρή Χονδρόγιαννου
**Όλες οι φωτογραφίες τόσο του πρωτότυπου άρθρου όσο και της αναδημοσίευσής μας είναι μία ευγενική παραχώρηση του κ. Αντώνη Μαρκαντώνη
Στην Ελλάδα της δεκαετίας του '70, το μπικίνι θεωρείται τολμηρό. Αν μία γυναίκα κυκλοφορήσει topless στην παραλία, είναι ξετσίπωτη και διαπράττει «προσβολή κατά της δημοσίας αιδούς». Ο γυμνισμός απαγορεύεται και τιμωρείται από τον νόμο με πρόστιμο και φυλάκιση. Η μοιχεία είναι ποινικό αδίκημα και όσοι συλλαμβάνονται επ' αυτοφώρω πηγαίνουν στο Τμήμα τυλιγμένοι στα σεντόνια. Στα σχολεία, οι μαθήτριες φορούν μπλε ποδιές και οι μαθητές είναι κοντοκουρεμένοι, όπως η πλειονότητα των ανδρών. Ελάχιστοι έφηβοι τολμούν να έχουν μαλλιά που σκεπάζουν τα αυτιά τους. Τα τατουάζ είναι ανύπαρκτα, τα μοστράρουν μόνο οι ναυτικοί και οι πρώην φυλακισμένοι. Τα σκουλαρίκια είναι μόνο για τις γυναίκες και τους αλήτες. Η ομοφυλοφιλία είναι στίγμα, η χασισοποτεία τιμωρείται αυστηρά ως κακούργημα. Η παρθενία κυριαρχεί ως ηθική και για να συνουσιαστείς, πρέπει να παντρευτείς.
Υπάρχει όμως ένα μικρό νησί, όπου οι παραπάνω κανόνες δεν ισχύουν. Είναι η Μύκονος, που ήδη από εκείνη την εποχή είναι συνώνυμο της απελευθέρωσης και της διασκέδασης. Αυτήν τη Μύκονο έζησε για πάνω από 20 χρόνια ο DJ Αντώνης Μακραντώνης και μας τη διηγείται στο βιβλίο του Μύκονος, μια μυθολογία (εκδ. Ελευθερουδάκης).
Η Μύκονος ταιριάζει σε έναν χίπι
To καλοκαίρι του 1974, ο Αντώνης Μακραντώνης είναι ένας 24χρονος disk jockey που παίζει σε γνωστά μαγαζιά της Αθήνας, όπως το Τop Ten, το Trip το Le Mans, το Debessy, τον Άρη και την Αρετούσα. Τα περισσότερα από αυτά βρίσκονται στη διάσημη για τη νυχτερινή της ζωή Πλάκα. Έχει εμφάνιση χίπι, με γένια και μακριά μαλλιά που φτάνουν στους ώμους του. Τα καλά αγγλικά του τού επιτρέπουν να επιδίδεται σε ατελείωτο καμάκι προς τις τουρίστριες της πλατείας Συντάγματος. Όμως ο ίδιος αναζητά μεγαλύτερες συγκινήσεις.
Τα πράγματα ξεκίνησαν να αλλάζουν και να χειροτερεύουν, όταν στο νησί ήρθε το πρώτο οργανωμένο γκρουπ με τουρίστες, όταν ξεκίνησε η επέλαση των δήθεν
Η Μύκονος θα κάνει το όνειρό του πραγματικότητα. «Έφτασα με εντυπωσιακό τρόπο στο νησί, λίγο μετά την πτώση της χούντας», διηγείται στο VICE. «Μία γκόμενα μου πρότεινε να την συναντήσω εκεί. Όταν έφτασα, μου είπε ότι ήθελε να με παντρευτεί. Τότε ήμουν αρκετά νέος και δεν υπήρχε περίπτωση να κάνω αυτό το λάθος. Παρόλα αυτά, η πρώτη μου επίσκεψη στη Μύκονο ήταν αρκετή, για να ερωτευτώ αυτόν τον τόπο».
Η ατελείωτη ομορφιά της Μυκόνου
Το νησί προσέφερε τα πάντα στον Αντώνη. Όπως λέει ο ίδιος, «το τοπίο, ο αέρας, η θάλασσα, τα χρώματα, όλα ήταν μαγευτικά και συνδυάζονταν με μοναδική διασκέδαση και νυχτερινή ζωή. Τα μαγαζιά ήταν μικρά και ο κόσμος ερχόταν πολύ κοντά. Τα μπαρ ξεχείλιζαν και ήταν πολύ εύκολο να πέσεις πάνω στον διπλανό σου και να φλερτάρεις. Ακόμη, η Μύκονος είχε ατέλειωτη φυσική ποικιλία: παραλίες με άμμο, παραλίες με βότσαλο, παραλίες για οικογένειες, παραλίες για γκέι και γυμνιστές. Κοσμικά μέρη, απομονωμένα μέρη. Φυσικά, οι τουρίστες έρχονταν και για τις χαμηλές τιμές, αφού η διανυκτέρευση κόστιζε ένα δολάριο, την ώρα που ο μέσος Αμερικάνος έβγαζε πέντε. Όμως αυτό που δεν έβρισκες πουθενά αλλού στην Ελλάδα, ήταν η προοδευτικότητα των ντόπιων. Κανένας Μυκονιάτης δεν έκρινε το πώς διασκεδάζει ο άλλος, το τι τρώει, το τι πίνει, το πώς και με ποιον κάνει σεξ. Άνοιγε την αγκαλιά του και με φιλοξενία υποδεχόταν τους πάντες. Μόνο μία έγνοια είχες στη Μύκονο: πώς να ρουφήξεις τη ζωή».
Το 1979, το Pierro's, είχε κλείσει για 12 ημέρες, «με την αιτιολογία ότι σύχναζαν στο μαγαζί ομοφυλόφιλοι και μεθυσμένοι»
Η ευκαιρία είναι πολύ καλή για να πάει χαμένη και έτσι ο Αντώνης καταφέρνει να μείνει στη Μύκονο και να πιάσει δουλειά ως DJ στο φημισμένο γκέι μπαρ Pierro's. Η ατμόσφαιρα του νησιού ταιριάζει απόλυτα στην ψυχοσύνθεσή του. «Πρώτη φορά τα μάτια μου αντίκριζαν κάτι τέτοιο. Ήταν πρωτοφανές για την ελληνική συντηρητική κοινωνία. Αν ο κόσμος που ερχόταν στο Pierro's έκανε μία βόλτα στην Αθήνα, οι Έλληνες θα τους πετούσαν γιαούρτια και θα τους πλάκωναν στο ξύλο. Στην Αθήνα με έφτυναν για τα μακριά μαλλιά μου, θυμάμαι ότι μιλούσα αγγλικά, για να γλιτώσω - "Είναι τουρίστας, ασ' τον ήσυχο", έλεγαν οι Αθηναίοι. Όμως στη Μύκονο κανείς δεν με έκρινε για αυτό που ήμουν. Εκεί έμαθα τον κανόνα: "ζήσε όπως θες και άσε τους άλλους να ζήσουν όπως θέλουν". Απόλυτη ελευθεριότητα. Εκεί όλοι αδιαφορούσαν για τις κοινωνικές συμβάσεις.
Η συνάντηση με τη Sinéad O'Connor
Στο διάσημο Pierro's ο Αντώνης έχει αρκετές αναπάντεχες συναντήσεις, όπως εκείνη με τη Sinéad O'Connor. «Ένα από τα βράδια που παίζω μουσική, αφήνω ένα δίσκο να παίζει και κάνω μία βόλτα έξω, για να δω αν κινείται καμία ωραία γκόμενα στο μαγαζί», λέει ο ίδιος. «Κάποια στιγμή, το μάτι μου πέφτει στην πόρτα, όπου κάθεται ένα κοριτσάκι με ξυρισμένο κεφάλι. Παθαίνω σοκ, πρώτη φορά βλέπω κάτι τέτοιο στη ζωή μου. Την παρατηρώ. Φορά ένα άσπρο φανελάκι, ανδρικό, χωρίς μανίκια. Της είναι μεγάλο, όμως από μέσα διακρίνεται το όμορφο στήθος της. Τα μάτια της είναι εκφραστικά και καίνε. Την πλησιάζω:
-"Είσαι κοριτσάκι;", ρωτάω, καθώς στη Μύκονο μπορούσες να βρεις τα πάντα.
-"Ναι", απαντά εκείνη.
-"Είναι η πρώτη φορά που βλέπω γυναίκα με ξυρισμένο κεφάλι. Είσαι πολύ όμορφη", της λέω.
-"Σε ευχαριστώ", μου απαντά.
-"Θα μπορούσα να σου χαϊδέψω το κεφάλι;", ρωτάω.
-"Εννοείται", λέει εκείνη.
»Αργότερα, αφού επέστρεψα στη δουλειά μου, ένας φίλος ήρθε και μου είπε: "Ρε μαλάκα, την είδες αυτή με τη ξυρισμένο κεφάλι; Είναι η τραγουδίστρια Sinéad O'Connor". Δεν την είχα καταλάβει. Αυτό που άρεσε στους διάσημους και τους πλούσιους είναι ότι στη Μύκονο μπορούσαν να διασκεδάζουν σαν απλοί άνθρωποι, χωρίς να τους ενοχλήσει κανείς», λέει ο Αντώνης γελώντας.
Βοηθώντας τους Roxy Music κάτω από τον καυτό ήλιο
Άλλη μία συνάντηση που είχε ο Αντώνης στη Μύκονο ήταν με τους Roxy Music: Ο ίδιος διηγείται στο βιβλίο του: «Πενήντα μέτρα πριν από το σπίτι, ένα μικρό τσούρμο σκαρφαλώνει την ανηφόρα μέσα στο λιοπύρι, φορτωμένο με αποσκευές. Είναι τρεις άνδρες, οι δύο με μακριά μαλλιά, τέσσερις όμορφες γυναίκες και τρία μικρά παιδιά. Φοράνε όλοι ρούχα rock. Όλοι κουβαλάνε αποσκευές. Μαζί με τις βαλίτσες, τις τσάντες και τα υπόλοιπα, δύο δερμάτινες θήκες κιθάρας. Τα αυτοκόλλητα πάνω δείχνουν ότι είναι κοσμογυρισμένοι. […] Ποτάμια ιδρώτα τρέχουν πάνω τους. Μου κουνάνε τα χέρια. Σταματάω το υπερφορτωμένο αυτοκίνητο. […] Τους λυπάμαι. Αποφασίζω να κάνω την καλή μου πράξη». Ο Αντώνης βοηθά τους Roxy Music και τις οικογένειές τους να μεταφέρουν τα πράγματά τους στο ξενοδοχείο. Τότε ακολούθησε ο παρακάτω διάλογος:
-Καλώς ήρθατε. Όταν κατεβείτε στη Χώρα, ελάτε να σας κεράσω ένα ποτό στο Pierro's Bar. Είμαι ο DJ του κλαμπ.
-Thank you man, θα έρθουμε. Ξέρεις, είμαστε οι Roxy Music.
-Καλά, καλά, να 'ρθετε, είναι πολύ ωραία… και εγώ είμαι ο Steve Wonder!
Τελικά, ο Αντώνης επρόκειτο σύντομα να πειστεί για την ταυτότητα των νέων φίλων του: «Σκάνε στο Pierro's το ίδιο βράδυ, μετά τις δώδεκα. Στην πλήρη τους δόξα. Rock προσωπικότητες, με τις κουκλάρες γυναίκες τους, ντυμένοι ανάλογα, σχεδόν αγνώριστοι μέσα στα φώτα της νύχτας. Μου φέρνουν δώρα. Δίσκους και demo κασέτες από το δισκάκι που επρόκειτο να βγάλουν, φανελάκια και φούτερ με στάμπα "Roxy Music World Tour 1979". Καράφλιασα».
Κλειστό λόγω «ομοφυλοφιλίας»
Φυσικά, από τη Μύκονο δεν λείπουν και τα απρόοπτα, όταν κάποιοι δεν αποδέχονται την ελευθεριότητα του νησιού. Ένα μεσημέρι του 1979, ο Αντώνης κατεβαίνει στο Pierro's, για να αντιγράψει κασέτες, όμως το βρίσκει κλειστό. Στην πόρτα βρίσκει τοιχοκολλημένη την απόφαση του διοικητή της Χωροφυλακής, που αφαιρεί την άδεια λειτουργίας του μπαρ για 12 ημέρες, «με την αιτιολογία ότι σύχναζαν στο μαγαζί ομοφυλόφιλοι και μεθυσμένοι», λέει ο Αντώνης. Εκείνη την εποχή υπηρετεί στο νησί ένας διοικητής από την Κρήτη, του οποίου σηκώνεται η τρίχα, όταν ακούει για ομοφυλόφιλους.
Απόλυτη ελευθεριότητα. Στο νησί όλοι αδιαφορούσαν για τις κοινωνικές συμβάσεις.
Όμως στη Μύκονο η ελευθερία κερδίζει τον συντηρητισμό. Την ώρα που ομοφυλόφιλοι μαζεύονται έξω από το Pierro's, για να διαμαρτυρηθούν, ο Αντώνης μεταφέρει τα πικάπ στο καφέ Μαντώ, που βρίσκεται ακριβώς δίπλα. Άνθρωποι της Μυκόνου με διάσημες «άκρες» κάνουν το θέμα γνωστό στα διεθνή Μέσα και λιμενεργάτες στο λιμάνι της Νέας Υόρκης κάνουν απεργία υπέρ των δικαιωμάτων των γκέι στην Ελλάδα. Το αποτέλεσμα είναι εντυπωσιακό: το επόμενο πρωί, μία νέα τοιχοκολλημένη απόφαση της Χωροφυλακής λέει ότι το μπαρ θα παραμείνει κλειστό για μόλις τέσσερις ημέρες. Το κλίμα είναι τόσο πανηγυρικό, που δύο τσάρτερ από τον Καναδά και την Αγγλία φέρνουν στο νησί πλούσιους γκέι, για να γιορτάσουν το γεγονός και τη νίκη των δικαιωμάτων τους. Εκείνο το βράδυ η κυκλοφορία στα στενά σταματά. «Έγινε μία πραγματική κόλαση. Άπειρος κόσμος. Μέχρι και η ολλανδική τηλεόραση ήρθε στη Μύκονο και μου πήρε συνέντευξη, για να καλύψει το γεγονός της επαναλειτουργίας του μαγαζιού», συμπληρώνει ο Αντώνης.
Όλοι ξέρουν τη Μύκονο
Ο Αντώνης έκτοτε θα έκανε πολλές δουλειές στη ζωή του και θα ζούσε σε διάφορα μέρη της Ελλάδας και της Ευρώπης. Όμως όπου κι αν πήγαινε, η Μύκονος τον ακολουθούσε. «Το να είμαι DJ στη Μύκονο με έκανε αναγνωρίσιμο. Όπου κι αν ήμουν αργότερα, κόσμος με σταματούσε και μου έλεγε: "Με θυμάσαι; είχαμε συναντηθεί στο Pierro's". Η Μύκονος μετρούσε πολύ στους ξένους και όταν έλεγα σε κάποιον ότι ήμουν DJ στο νησί, ψάρωναν, με σέβονταν, ξέροντας την αίγλη και τη φήμη του. Μέχρι και τις γυναίκες τους μου έδιναν, που λέει ο λόγος».
Η Μύκονος στα καλύτερά της
Με τα χρόνια, η Μύκονος άλλαξε και πλέον απευθύνεται σε ένα ευρύ φάσμα ανθρώπων, από Άραβες πρίγκιπες έως χίπστερ της Σίλικον Βάλεϊ που αλλάζουν τις ζωές μας με εφαρμογές που κατεβάζουν εκατομμύρια άνθρωποι. Όλοι αυτοί έχουν ένα κοινό: αρκετά χρήματα για να ξοδέψουν. «Τα πράγματα ξεκίνησαν να αλλάζουν και να χειροτερεύουν, όταν στο νησί ήρθε το πρώτο οργανωμένο γκρουπ με τουρίστες, όταν ξεκίνησε η επέλαση των δήθεν, όταν ο αυθορμητισμός αντικαταστάθηκε από την ψεύτικη ζωή του Facebook και του Instagram. Εμείς υποδυόμασταν τους εαυτούς μας, δεν δημιουργούσαμε έναν δεύτερο εαυτό μας στα κοινωνικά δίκτυα», λέει ο Αντώνης.
Τα τελευταία χρόνια, ο Αντώνης δεν επισκέπτεται πολύ συχνά τη Μύκονο. Όμως η αγάπη του για το νησί που του άλλαξε τη ζωή παραμένει το ίδιο αναλλοίωτη, όπως και η αίγλη της Μυκόνου. «Ήμουν περαστικός και τελικά έμεινα, επειδή γοητεύτηκα από τον τόπο και τους ανθρώπους. Εκεί δεν είχα ούτε συγγενείς, ούτε περιουσία. Όμως είχα το timing και αισθάνομαι τυχαιρός που έζησα έναν προικισμένο τόπο στα καλύτερά του», λέει ο ίδιος. «Όταν είδα ότι η εποχή είχε παρέλθει, έφυγα και εγώ».
Πηγή: vice.com/el
Το βιβλίο του Αντώνη Μακραντώνη «ΜΥΚΟΝΟΣ - ΜΙΑ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ» κυκλοφορεί απο τις εκδόσεις «ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΔΑΚΗ»
