Προσφάτως υπήρξαμε μάρτυρες στο δημοτικό συμβούλιο, μίας λεκτικής διαμάχης με εντονότατους χαρακτηρισμούς , μεταξύ δημάρχου και πρώην αντιδημάρχου .

Στην αρχή είχαμε μία έκρηξη «εν βρασμώ ψυχής» και μια ανάρμοστη έκφραση του πρώην αντιδημάρχου , η οποία αμέσως ανακλήθηκε .

Την άλλη μέρα όμως ,το «όποιο δίκιο» από την μεριά του δημάρχου χάθηκε με μία γραπτή απόφαση , αναρτημένη στη διαύγεια , άκρως απαξιωτική και προσβλητική για πρώην συνεργάτη του .

Εδώ δεν είχαμε αυθόρμητη αντίδραση , αλλά ένα κείμενο κατόπιν «ωρίμου σκέψεως» , κάτι που τα κάνει όλα χειρότερα .

Η κοινωνία μας είναι πολύ μικρή και οι δημόσιοι «γραπτοί» χαρακτηρισμοί πρέπει να είναι πολύ προσεκτικοί .

Τα λόγια πετούν, τα γραπτά μένουν λέει λατινική παροιμία .

Δεν πρέπει όμως να μας αποπροσανατολίζουν οι δυσάρεστες αυτές καταστάσεις .

Πέρα από τις εκατέρωθεν αντιμαχίες , κοινή συνισταμένη και των δύο, υπήρξε η διαπίστωση ότι για την Παροικιά «δεν έχει γίνει τίποτα» .

Γι αυτό το γεγονός ο ένας έριξε την ευθύνη στον άλλο.

Όμως , όπως πολύ σοφά λέει ο λαός , «το ψάρι βρωμάει απ΄ το κεφάλι» .

Όλα ελέγχονται από τον δήμαρχο και όλες οι ευθύνες καταλήγουν εκεί .

Η ουσία βρίσκεται σε δύο επιπλέον σημεία .

Πρώτον στην ανυπαρξία «σημαντικού» έργου , γενικότερα σε όλες τις κοινότητες και δεύτερον στην έναρξη μίας παρατεταμένης προεκλογικής περιόδου .

Η κατάσταση αυτή θα μεταφέρει σε δεύτερο πλάνο τα «δύσκολα και σημαντικά» που πρέπει να γίνουν και θα προωθεί μόνο μικρού βεληνεκούς εργά , «πρόχειρα σχέδια και μακέτες»  επικοινωνιακού τύπου καθώς και παρέλαση υπουργών , γραμματέων και φαρισαίων που θα μοιράζουν «εκατομμύρια του αέρα» χωρίς να υπάρχουν ολοκληρωμένες μελέτες .

Κι όλα αυτά με ευθύνη ποίου άραγε ;

Και εσχάτως είχαμε ένα επιπλέον αστείο επικοινωνιακό τρυκ .

Παγκόσμια πρωτοτυπία ο δήμαρχος (αυτοδιόρισε τον εαυτό του) στην θέση του «άτυπου αντιδημάρχου Παροικιάς» .

Κι όλα αυτά για να δείξουμε ότι «κάτι θα κάνουμε » για την Παροικιά τον τελευταίο προεκλογικό χρόνο κι έτσι να μειώσουμε ακόμη μια φορά τον πρώην αντιδήμαρχο .

Αυτά όμως είναι μικρότητες .

Κρίμα…

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ  ΜΑΡΙΝΟΠΟΥΛΟΣ